ضرورت توجه بیشتر به نقش اپیدمیولوژیست ها در کنترل طغیانها/ همهگیریها هر از گاهی در گوشه و کنار کشور و یا حتی در مرکز یا حاشیه پایتخت کشورمان شاهد بروز یک بیماری، آسیب یا رخداد مرتبط با سلامت فراتر از حد انتظاریم. اپیدمیولوژیست‌ها هم غالباً مثل سایر مردم جامعه از طریق رسانه‌های گروهی و یا حداکثر به مثابه سایر گروههای پزشکی و پیراپزشکی از این وقایع کسب اطلاع می کنند. در بررسی این طغیان‌های پراکنده ایفای نقش اپیدمیولوژیست‌ها حداکثر به همکاران اپیدمیولوژیستی محدود می شود که در واحدهای بهداشتی درمانی همان منطقه طغیان مشغول فعالیتند و در بسیاری از موارد این حداقل مشارکت هم محقق نمی گردد. اینک چند سؤال اساسی فراروی ماست: - آیا نحوه کسب اطلاع اپیدمیولوژیست‌ها به همین روش رایج قابل قبول است؟ - آیا مداخله اپیدمیولوژیست‌ها در بررسی این طغیانها در حد مطلوب است؟ - آیا ضرورت دارد که شیوه اطلاع رسانی و نحوه مشارکت اپیدمیولوژیست‌ها مورد بازنگری قرار گیرد؟ چگونه؟ برای پاسخ به این سوالات ابتدا باید به نقش تعیین کننده اپیدمیولوژیست‌ها در بررسی طغیانها توجه کنیم و پرواضح است که نخستین گام برای ایفای نقش کسب اطلاع است آنهم در نزدیکترین زمان ممکن و بالاخره تبیین ساز و کار مشارکت ضرورتی اجتناب ناپذیر است. اگر چه برای ایفای نقش به تمام و کمال از سوی اپیدمیولوژیست‌ها نیازمند حضور آنها در بخش‌ها و سطوح مختلف نظام سلامت هستیم(که اقداماتی صورت گرفته و برنامه‌هایی در دست پیگیری است) ولی با این اوصاف و تا تعیین جایگاه مناسب در ساختار سازمانی و چارت تشکیلاتی شایسته است که همکاری متقابل مسئولین و متولیان نظام سلامت کشور و انجمن علمی اپیدمیولوژیست‌ها برای مقابله با طغیانها نمود عینی و عملیاتی پیدا کند و طبعاً در ادامه حاصل مشارکت فعال اپیدمیولوژیست‌ها رسیدن به همه اهداف مترتب بر بررسی طغیان خواهد بود و نتایج آن هم بصورت علمی و متناسب با مخاطبین گوناگون منتشر خواهد شد. هیأت مدیره انجمن علمی اپیدمیولوژیست‌های ایران |
